دانلود استاندارد حسابرسی‌ 505 – تأییدیه‌های برون سازمانی

(تجدید نظر شده 1392)

دامنه كاربرد

1- در این استاندارد، نحوه استفاده حسابرس از تأییدیه‌های برون سازمانی برای كسب شواهد حسابرسی طبق الزامات استاندارد 330[1] و استاندارد 500[2] مطرح می‌شود. این استاندارد، رهنمودی درخصوص پرس‌وجو راجع‌به دعاوی حقوقی و ادعاها ارائه نمی‌کند. در استاندارد 501[3]، كسب شواهد حسابرسی کافی و مناسب از طریق این پرس‌وجوها مطرح شده است.

جایگاه تأییدیه‌های برون سازمانی

2- استاندارد 500 بیان می‌كند كه قابلیت اعتماد شواهد حسابرسی متأثر از منبع و ماهیت آن است و به شرایط خاص كسب آن شواهد نیز بستگی دارد[4]. همچنین استاندارد 500 شامل قواعد كلی زیر در مورد شواهد حسابرسی است[5]:

– شواهد حسابرسی کسب شده از منابع مستقل برون سازمانی، قابل اعتمادتر است.

– شواهد حسابرسی كه حسابرس مستقیماً کسب می‌کند (مانند مشاهده اعمال یک کنترل) قابل اعتمادتر از شواهد حسابرسی است كه بطور غیرمستقیم یا با استنتاج کسب می‌شود (مانند پرس‌وجو درباره اعمال یک کنترل).

– شواهد حسابرسی مستند (اعم از کاغذی، الكترونیكی یا طرق دیگر)، قابل اعتمادتر است.

بنابراین، با توجه به شرایط کار، شواهد حسابرسی حاصل از تاییدیه‌های برون سازمانی که حسابرس مستقیماً از مخاطبان تأییدیه دریافت می‌کند می‌تواند قابل اعتمادتر از شواهدی باشد كه در درون واحد تجاری ایجاد می‌شود. هدف این استاندارد کمک به حسابرس در طراحی، ارسال و ارزیابی تأییدیه‌های برون‌سازمانی برای كسب شواهد حسابرسی قابل اعتماد و مربوط است.

3- اهمیت تأییدیه‌های برون سازمانی به‌عنوان شواهد حسابرسی در سایر استانداردها مورد تاکید قرار گرفته است، برای مثال:

– در استاندارد 330، مسئولیت حسابرس برای طراحی و اعمال برخوردهای كلی با خطرهای تحریف بااهمیت در سطح صورتهای مالی و طراحی و اجرای روشهای حسابرسی لازم به‌گونه‌ای که ماهیت، زمانبندی اجرا و میزان آنها برای برخورد با خطرهای ارزیابی شده تحریف بااهمیت در سطح ادعاها مناسب باشد، مطرح شده است[6]. به علاوه، استاندارد330 حسابرس را ملزم می‌كند صرفنظر از خطرهای ارزیابی شده تحریف بااهمیت، آزمونهای محتوا را برای موارد بااهمیت گروههای معاملات، مانده حسابها و موارد افشا، طراحی و اجرا كند. حسابرس همچنین ملزم است این موضوع را مورد توجه قرار دهد که آیا کسب تأییدیه برون سازمانی به‌عنوان آزمون محتوا ضرورت دارد یا خیر[7].

– استاندارد 330، حسابرس را ملزم می‌كند تا برای مواردی که خطر آن بالاتر ارزیابی شده است، شواهد حسابرسی متقاعد‌كننده‌تری کسب کند[8]. بدین منظور، حسابرس می‌تواند میزان شواهد حسابرسی را افزایش دهد و یا شواهد مربوط‌تر یا قابل اعتمادتر کسب کند. برای مثال، حسابرس ممكن است بر كسب شواهد به صورت مستقیم از اشخاص ثالث یا كسب شواهد مؤید از چند منبع مستقل تأكید بیشتری داشته باشد. همچنین طبق استاندارد 330، تأییدیه‌های برون سازمانی می‌تواند به حسابرس در كسب شواهد حسابرسی قابل اعتمادتری كه برای برخورد با خطرهای عمده تحریف بااهمیت ناشی از تقلب یا اشتباه ضروری است، كمك كند[9].

– طبق استاندارد 240 حسابرس ممکن است درخواستهای تأییدیه را طوری طراحی کند که اطلاعات مؤید بیشتری برای برخورد با خطرهای ارزیابی شده تحریف بااهمیت ناشی از تقلب در سطح ادعاها را کسب نماید[10].

– طبق استاندارد 500 اطلاعات مؤید كسب شده از یك منبع مستقل از واحد تجاری مانند تأییدیه‌های برون سازمانی ممکن است میزان اطمینان حسابرس را نسبت به شواهد حاصل از سوابق حسابداری یا اظهارات مدیران اجرایی، افزایش دهد.[11]

تاریخ اجرا

4- این استاندارد برای حسابرسی صورتهای مالی كه دوره مالی آنها از اول فروردین 1393 و پس از آن شروع می‌شود، لازم‌الاجراست.

هدف

5- هدف حسابرس از بکارگیری تأییدیه‌های برون سازمانی، كسب شواهد حسابرسی مربوط و قابل اعتماد است.

 

( رمز فایل فشرده : accamj.com )

 

---

منبع : سازمان حسابرسی

حسابرسی چیست ؟